کر و کور و لال بودن، اصطلاحی است برای انسانهایی که در مقابل بی‌عدالتی واکنشی از خود نشان نمی‌دهند. هنرمندان بسیاری با این مفهوم اثر هنری خلق کرده‌اند. در بعضی اثر‌های جدید پول را عنصر آن نشان داده‌اند و در بعضی ترس را عامل آن نمایش داده‌اند. اما همه احساسات انسانی برای لگدمالی عدالت، پتانسیل کافی را دارند.

انسان به واسطه رفتار بزرگان رشد می‌کند. تربیت درست یک انسان به واسطه دیدن و درک آثار هنری هم اتفاق می‌افتد. تابلوها و مجسمه‌های زیبا که در دل هنر، مفاهیم زیباتری را نهان کرده‌اند.

معمایی هم با این مفهوم ساخته شده است. معما می‌پرسد: آن چیست که کر و لال و کور است و همیشه راست می گوید؟ و پاسخ “آینه” است. در واقع این ویژگی‌ها توصیف موجودی فاقد احساس است که توان اعتراض ندارد و محکوم به شکست است.

مفهوم کنفسیوسی

مجسمه‌های کر، کور و لال از جمله نمادهای کهن و جهانی هستند که پیام ساده اما عمیقی را منتقل می‌کنند: “خوبی را ببین، خوبی را بشنو، و بدی را نگو.” این مجسمه‌ها فراتر از یک اثر هنری هستند؛ آن‌ها یک فلسفه زندگی را در قلب خود دارند. در دین زرتشتی هم اینچنین است با این تفاوت که در جهت فعال آن به کردار نیک، پندار نیگ و گفتار نیک توصیه می‌کند.